ارتباط زمين‌شناسي دريايي و تغييرات اقليمي
نقش اقيانوس‌ها در جذب دي‌اكسيد كربن
اقيانوس‌ها نقش كليدي در جذب دي‌اكسيد كربن و كاهش اثرات تغييرات اقليمي دارند. براي مثال، جلبك‌هاي ميكروسكوپي در سطح اقيانوس‌ها از طريق فتوسنتز، دي‌اكسيد كربن را به اكسيژن تبديل مي‌كنند. اين فرآيند بيش از نيمي از اكسيژن زمين را توليد مي‌كند. اما افزايش دماي اقيانوس‌ها و اسيدي شدن آب، اين توانايي را كاهش مي‌دهد. رسوبات كربنات كلسيم در بستر دريا نيز كربن را ذخيره مي‌كنند، اما انحلال آن‌ها در آب اسيدي اين ذخيره را تهديد مي‌كند. مطالعه زمين‌شناسي دريايي نشان داده كه تغييرات اقليمي جريان‌هاي اقيانوسي را كند مي‌كند. اين كندي تعادل اكوسيستم‌ها را به هم مي‌زند. حفاظت از اقيانوس‌ها براي كاهش تغييرات اقليمي ضروري است.
تأثير گرمايش جهاني بر جريان‌هاي اقيانوسي
گرمايش جهاني جريان‌هاي اقيانوسي، مانند جريان‌هاي اطلس شمالي، را كند كرده است. اين جريان‌ها مانند بزرگراه‌هايي هستند كه مواد مغذي و گرما را در اقيانوس‌ها جابه‌جا مي‌كنند. براي مثال، مطالعه رسوبات فسيلي نشان داده كه افزايش دما اين جريان‌ها را مختل مي‌كند. اين اختلال مي‌تواند الگوهاي آب‌وهوايي، مانند بارندگي، را تغيير دهد و بر كشاورزي و اقتصاد اثر بگذارد. زيستگاه‌هاي دريايي، مانند صخره‌هاي مرجاني، نيز به اين جريان‌ها وابسته‌اند. كند شدن آن‌ها تنوع زيستي را كاهش مي‌دهد. فناوري‌هاي اقيانوس‌نگاري، مانند ماهواره‌ها، اين تغييرات را رصد مي‌كنند. اين اطلاعات براي پيش‌بيني و مديريت اثرات اقليمي حياتي است.
اسيدي شدن اقيانوس‌ها و تخريب زيستگاه‌ها
افزايش دي‌اكسيد كربن در جو باعث اسيدي شدن آب اقيانوس‌ها مي‌شود، كه به زيستگاه‌هاي دريايي آسيب مي‌رساند. براي مثال، صخره‌هاي مرجاني، كه زيستگاه گونه‌هاي بي‌شماري هستند، در آب اسيدي تخريب مي‌شوند. اين پديده توانايي كرم‌ها و صدف‌ها براي ساخت پوسته‌هاي كربناتي را كاهش مي‌دهد. زمين‌شناسي دريايي نشان داده كه انحلال كربنات كلسيم در بستر دريا اين مشكل را تشديد مي‌كند. اين تغييرات زنجيره غذايي را مختل كرده و گونه‌هاي وابسته را تهديد مي‌كند. رصد اين تغييرات با ابزارهايي مانند ربات‌هاي زيردريايي انجام مي‌شود. كاهش انتشار كربن و مديريت آلودگي براي حفظ اين زيستگاه‌ها ضروري است.
فعاليت‌هاي آتشفشاني و تغييرات اقليمي
فعاليت‌هاي آتشفشاني در بستر اقيانوس، مانند حلقه آتش اقيانوس آرام، با تغييرات اقليمي مرتبط هستند. اين آتشفشان‌ها گرما و مواد مغذي وارد اقيانوس مي‌كنند و زيستگاه‌هاي غني ايجاد مي‌كنند. اما فوران‌هاي بزرگ مي‌توانند دي‌اكسيد كربن و گازهاي گلخانه‌اي آزاد كنند كه گرمايش جهاني را تشديد مي‌كند. مطالعه پشته‌هاي مياني اقيانوسي، مانند پشته اطلس، نشان داده كه اين فعاليت‌ها بر آب‌وهوا تأثير دارند. براي مثال، فوران‌ها مي‌توانند الگوهاي جريان اقيانوسي را تغيير دهند. رصد اين فعاليت‌ها با سونار و نقشه‌برداري سه‌بعدي انجام مي‌شود. اين داده‌ها به پيش‌بيني اثرات اقليمي كمك مي‌كنند. مديريت اين تأثيرات نيازمند همكاري جهاني است.
نقش رسوبات بستر در مطالعه اقليم
رسوبات بستر دريا، مانند فسيل‌هاي جلبك‌ها و جانوران، اطلاعات ارزشمندي درباره تاريخچه اقليمي زمين ارائه مي‌دهند. براي مثال، تحليل رسوبات در اقيانوس اطلس نشان داده كه تغييرات دمايي در گذشته چگونه اكوسيستم‌ها را تحت تأثير قرار داده است. اين رسوبات مانند آرشيوي از تغييرات اقليمي عمل مي‌كنند. مطالعه آن‌ها با حفاري بستر، مانند برنامه IODP، انجام مي‌شود. اين اطلاعات به پيش‌بيني آينده اقليمي كمك مي‌كند. اما استخراج معدني و آلودگي اين رسوبات را تهديد مي‌كند. حفاظت از اين منابع براي درك بهتر تغييرات اقليمي ضروري است. اين داده‌ها سياست‌گذاري محيط زيستي را هدايت مي‌كنند.
برچسب: ،